Sądeckie Hospicjum chce się rozbudować

- W mieście nie ma placówki, która mogłaby przyjmować takich pacjentów - podkreśla dyrektor hospicjum Mieczysław Kaczwiński. - Najbliższy ośrodek działa w Grybowie, ale nie jest łatwo tam się dostać.

Potwierdza to ks. Paweł Bobrowski, kierujący Zakładem Opiekuńczo-Leczniczym Caritas Diecezji Tarnowskiej w Grybowie. W miejscowym ośrodku zajęte są wszystkie z 81 miejsc. W kolejce czeka 25 chorych, także z Nowego Sącza. - Czas oczekiwania sięga pół roku - podaje ks. Bobrowski. - To pokazuje, jak wielkie jest zapotrzebowanie na taką opiekę w naszym regionie.

Nowosądeckie hospicjum uruchomiono w maju 2012 r. W pierwszym roku działalności opiekę znalazło tutaj 114 osób. W ubiegłym - 193. Placówka dysponuje 21 łóżkami. Pobyt 18 chorych refunduje Narodowy Fundusz Zdrowia. Za trójkę z własnych środków płaci Towarzystwo Przyjaciół Chorych Sądeckie Hospicjum. Pieniądze pochodzą m.in. z odpisu 1 proc. podatku, a także od hojnych darczyńców, wspierających placówkę.

- Kłopot w tym, że NFZ finansuje opiekę nad pacjentami, którzy cierpią na ściśle określone dolegliwości - zaznacza Mieczysław Kaczwiński. - Chodzi między innymi o nowotwory i niewydolności oddechowe. Nie ma w tym zestawieniu chorych, którzy np. są po udarze i wymagają długoterminowego leczenia szpitalnego.

Sądeckie Hospicjum mogłoby ich przyjąć, gdyby uruchomiło dodatkowy oddział. Koszty adaptacji poddasza i zakup sprzętu oszacowano na 1,5 mln zł.

Kierownictwo będzie się ubiegać o dofinansowanie z funduszy unijnych. Mieczysław Kaczwiński wierzy, że to się uda, bo od pomysłu budowy hospicjum los mu wyjątkowo sprzyjał. Zebrano 3,2 mln zł na tę inwestycję. Pieniądze pochodziły z 1 procenta podatku, wpłat sponsorów i dofinansowania z Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego. 200 tys. zł na zakup wyposażenia przekazał wojewoda małopolski Stanisław Kracik. - Tym razem też nam się uda - przekonuje Mieczysław Kaczwiński.

O tym, że prowadzi naprawdę potrzebną placówkę, świadczą opinie samych chorych. Świetną opiekę w hospicjum potwierdza np. 65-letni Ignacy Olchawa z Nowego Sącza. Leży tam już pół roku. Guz zaatakował rdzeń kręgowy, mężczyzna nie może chodzić.

- Opiekę mam wspaniałą - podkreśla Ignacy Olchawa. - Personel jest cierpliwy, przybiega na każde zawołanie. Czuję się tutaj prawie jak w domu. Pielęgniarki tryskają humorem, więc nawet nie myślę o swojej chorobie. Zawsze może odwiedzić mnie rodzina, jest doskonale.

Podobną opinię wyraża 82-letnia sądeczanka Antonina Neznal. Była nauczycielka języka polskiego i długoletnia dyrektorka biblioteki pedagogicznej leży w hospicjum od ponad miesiąca. Zwraca uwagę nie tylko na wrażliwość, ale i dużą inteligencję opiekunów.

- Można z nimi porozmawiać dosłownie na każdy temat - podkreśla pani Antonina. - To także jest istotne, kiedy się tak długo leży w jednym miejscu i czas się dłuży. Hospicjum jest potrzebne mieszkańcom całego regionu. To smutne, że ciężko chorzy muszą czekać w kolejce, żeby tu trafić.