Helena Nowy Sącz: Argentyńczycy w sądeckim klubie [ZDJĘCIA]

Bracia: 22-letni Mauro i o rok od niego starszy Fernando są Argentyńczykami. Pierwszy jako ofensywny pomocnik zdążył strzelić dwa gole w V lidze, natomiast Fernando - obrońca, wciąż czeka na konieczne do występów w rodzimych rozgrywkach dokumenty ze swej ojczyzny.

Wywodzą się z Buenos Aires, gdzie sąsiadowali z ubogą dzielnicą, w której wychował się sam Maradona. Mają z nim wspólne fotografie oraz film nakręcony kamerą wideo. Nic zatem dziwnego, że indagowani na okoliczność, kto jest dla nich piłkarskim idolem, bez wahania wskazują na Boskiego Diego.

Spośród imponujących im polskich graczy wskazują natomiast na "Lewandokiego" i tego drugiego z Dortmundu, którego nazwiska nie sposób wyartykułować (chodzi o Błaszczykowskiego - przyp. DW). Nie słyszeli natomiast o Mauro Cantoro, swym rodaku, przez osiem sezonów broniącego barw krakowskiej Wisły.

Zabrzmi to pewnie dziwnie, ale pierwsze, co rzuciło się w oczy Mauro, gdy wjechał do Polski, to porządek i czystość panujące na ulicach. Bracia zgodnie podkreślają, że warunki bytowania w naszym kraju są zdecydowanie lepsze niż w Argentynie.

- Ludzie są tutaj bardzo spokojni, uśmiechnięci, nie krzyczą na siebie - oceniają. - W Nowym Sączu bardzo fajnie się mieszka, nie muszę się nigdzie śpieszyć, a kierowcy stosują się do przepisów drogowych.

Po polsku potrafią na razie wypowiedzieć kilka słów, korzystają więc z uprzejmości tłumaczki. Z sympatią wyraża się o braciach ich promotor, przywołany na wstępie Jerzy Ptak.

- To miłe, skromne, ale wesołe chłopaki - przekonuje biznesmen. - Nie grymaszą na jedzenie, ale do każdego posiłku dobierają sobie porcję pieczywa. Nieźle prezentują się też na boisku. Fernando jest trudny do przejścia dla napastników, natomiast Mauro to taki futbolowy altruista. Woli podać do kolegi, niż samemu strzelać na bramkę.
- Moim marzeniem jest zagrać w polskiej ekstraklasie. A wcześniej pokazać się w Sandecji - konkluduje Mauro Godoy.